 Seahorses
 Hippocampes
 Seepferdchen
 Zeepaardjes
 Caballitos de mar
 Cavallucci Marini
 Cavalos marinhos
|
Zeepaard In dit beknopte overzicht vindt u bijna alles dat u dient te weten over van zeepaardjes (zeepaardje). Daar vind je alle adviezen om ervoor te zorgen zodat je zeepaardjes zich altijd goed voelen. |
Hoofdpagina Aquarium Houden Kweken Plankton Ziekten Soorten Zoetwater Filmpjes Galerij Bescherming Shops/Boeken Links |
De symptomenOok zeepaardjes kunnen ziek worden in geval van verwaarlozing, stress of agressie. Ze zijn zelfs nog gevoeliger voor ziekten dan bepaalde vissen en moeilijker te verzorgen. Het is dus belangrijk om direct in te grijpen en met name de oorzaak uit te schakelen.De volgende aandoeningen, in oplopende volgorde van ernst, zijn een teken van een verstoord evenwicht van het immuunsysteem en/of de leefomgeving:
Diagnose & behandelingHet grootste probleem voor de aquariumliefhebber is het vaststellen met welk soort ziekteverwekker hij te maken heeft om een juiste diagnose te kunnen stellen. Vaak is het maar gissen. Ondanks de beschikbare literatuur over de behandeling van verschillende aandoeningen die in zeewater kunnen voorkomen en zelfs wanneer u met behulp van empirische methoden en een kleine microscoop (niet te vergelijken met die van een beroeps) de belangrijkste ziekteverwekker heeft kunnen ontdekken, dan is het meestal nog niet duidelijk om welke soort het nu precies gaat, omdat ze allemaal op elkaar lijken. Bovendien kunnen bepaalde identieke symptomen worden veroorzaakt door totaal verschillende micro-organismen. In de meeste gevallen zijn parasieten (kleine eencellige organismen) verantwoordelijk, terwijl bacteriën vaak de verwekkers van superinfecties zijn. Het komt echter ook voor dat alleen een bacterie de boosdoener is. Virussen en wormen komen minder vaak voor en zijn met onze huidige kennis nog niet te genezen (de oude zeepaardjes sterven vaak van virose).Bij zeepaardjes dient men uiterst voorzichtig te zijn met het kiezen van de soort en doses medicamenten, afkomstig uit de humane geneeskunde en zoals voorgeschreven in de literatuur. Wat door vissen in een bepaalde mate wordt verdragen, kan voor zeepaardjes al te veel zijn. Indien wordt gesteld dat het geneesmiddel en de dosering onschuldig zijn voor de meest tere ongewervelde dieren of vissen, dan geldt dit in principe ook voor zeepaardjes. Men kan de behandeling beter enige malen met kleine beetjes herhalen, dan dat men ook nog eens te maken krijgt met vergiftiging. Koperoplossingen worden goed verdragen indien de zieke nog niet erg verzwakt is. Dezelfde voorzichtigheid is geboden bij de in de aquariumwinkel verkrijgbare medicamenteuze oplossingen. Gebruik in eerste instantie altijd de lichtste dosering (indien aangegeven) of verlaag de dosering op eigen initiatief. Het door elkaar gebruiken van verschillende geneesmiddelen is niet aan te raden, omdat de wisselwerking en reacties niet zijn te voorzien vanwege het feit dat de fabrikant vaak verzuimt de samenstelling van het product aan te geven. Het veiligst zijn ongetwijfeld de breedspectrum geneesmiddelen (bacteriën/parasieten) en maak een goede schoonmaak van het bak. Bij een parasitaire infectie soms bacteriële kunnen de zeepaardjes, afhankelijk van hun toestand, zoetwaterbaden van 2 tot 10 minuten per dag verdragen, een effectieve manier om ze lokaal van parasieten te ontdoen. Een dier dat al in een te ver gevorderd stadium verkeert, zal deze behandeling niet meer verdragen en zal bewusteloos raken zodra hij in zoetwater wordt gezet. In een dergelijk geval kan men beter van een zoetwaterbehandeling afzien en proberen het aquarium in zijn geheel te behandelen. De zoetwatermethode op zich leidt in principe niet tot genezing, maar kan er wel toe bijdragen, vooral wanneer de oorzaak van de ziekte is gelokaliseerd en uit de leefomgeving is verwijderd en/of wanneer de eventueel tegelijkertijd toegediende behandeling eveneens doeltreffend is. Het zoetwaterbad mag de volgende dag alleen worden herhaald op voorwaarde dat het betreffende dier na de eerste keer niet volstrekt getraumatiseerd was. Dit zou alleen maar een averechtse uitwerking hebben en de ziekte kunnen verergeren. Ongeacht de in het zoetwater doorgebrachte tijd, dient u het zoetwaterbad te staken vanaf de eerste tekenen van nervositeit of afwijkend gedrag. Voor een zeepaardje betekent het verticaal stilstaan op de bodem niet direct een intolerantie voor het zoetwater. Indien zijn ogen uw bewegingen volgen en hij normaal ademt, is alles in orde. Om er helemaal zeker van te zijn, kunt u hem met de hand even lichtjes aanraken, waarop hij weer zou moeten gaan zwemmen. PERSOONLIJK VERMIJD IK DIT SOORT BEHANDELINGEN, OMDAT DE DIEREN TWEE INGRIJPENDE VERANDERINGEN DIENEN TE VERWERKEN: NIET ALLEEN BIJ HET IN HET ZOETWATER BRENGEN, MAAR TEVENS BIJ HET WEER TERUGPLAATSEN IN HET AQUARIUM. Een luchtembolie (belletjes op het lijf of de staart, of een gezwollen zak bij het mannetje) kan verschillende oorzaken hebben. Onevenwichtige verhouding tussen de gassen of de andere parameters in het aquarium, parasitaire of bacteriële besmetting. In de eerste plaats moet de oorzaak worden weggenomen (test uw aquarium) en behandel vervolgens met een product tegen bacteriën/parasieten zoals hieronder vermeld. Als een zeepaardje mannetje een grote zak heeft en op het oppervlak drijft (achterstevoren zwemmend, behalve als hij klein draagt), heeft hij lucht. Masseer 2 tot 3 dagen de zak voorzichtig van onder naar boven om hem te dwingen zijn zak te openen en de lucht eruit te laten. Zo niet, zal hij niet meer eten en sterven. Voorkómen is ongetwijfeld nog altijd beter dan genezen! Experimenteren is niet altijd lonend. Opmerking: een gezwollen buik hoeft niet altijd een teken van ziekte te zijn. Het kan wel eens voorkomen dat de van nature gulzige zeepaardjes aan vetzucht lijden. Net als bij de mens veroorzaakt dit op de korte of middellange termijn geen problemen. Op de langere termijn kan zich dat echter wel uiten in een verkorte levensduur (hartproblemen e.d.). Een dieet zal geen effect hebben en alleen maar leiden tot stress bij het diertje, dat onophoudelijk om voedsel zal blijven vragen en zich bij de eerste de beste gelegenheid weer zal volproppen. Men kan hem dan maar beter zijn gang laten gaan. De beste oplossing is trouwens vanaf het begin de hoeveelheid voedsel goed te doseren. Het kan ook wel eens voorkomen dat een zeepaardje wordt geboren met een lichamelijke of motorische handicap. Dit is op zich geen ziekte en absoluut niet besmettelijk. Ook hier geldt weer dat men de natuur het best zijn gang kan laten gaan. Indien de handicap geen kans op overleven biedt, zal hij zeer snel sterven. Zo niet, dan zal hij de voor zijn overleving noodzakelijke vaardigheden ontwikkelen. Vibrio is een onzichtbare bacterie die een aquarium uiterst snel kan koloniseren en een populatie van zeepaardjes op zeer korte tijd kan decimeren. Mogelijke infectiebronnen :
Vibrio's voeden zich met verontreinigende afzettingen en elementen. Het aquarium moet dus schoon en gezond worden gehouden, met water van goede kwaliteit, ontdaan van elke vorm van vervuiling. Het moet ook zeer regelmatig worden schoongemaakt. Bovenal is het noodzakelijk om de oorzaak van de infectie op te sporen en weg te nemen. Vibrio kan zich lang verbergen, zich vermenigvuldigen op gunstig terrein en in één keer exploderen wanneer de parasietenpopulatie groot genoeg is om de blitsaanval uit te voeren. Als uw zeepaardjes om een onverklaarbare reden sterven terwijl de parameters van uw aquarium goed zijn, moet u rekening houden met de aanwezigheid van vibrio. In de handel is een test verkrijgbaar om deze verwoestende infectie op te sporen. Vibrio kan doeltreffend worden behandeld door de temperatuur van het water geleidelijk te laten dalen om de infectie te stoppen en het water vervolgens traag weer op te warmen. Dit kan ook voor andere ziekten gelden. U kunt ook de bak van een UV-sterilisator uitrusten en een afschuimer punctueel gebruiken. |
